பாவையை விட்டு வந்து
….பாலையின் சூட்டில் நொந்து
தேவையைக் கருத்திற் கொண்டு
…தேடினோம் செல்வம் இன்று
யாவையும் மறக்கும் நெஞ்சம்
பூவையும் மிஞ்சும் பிள்ளை
..பிரிவினைத் தாங்க வில்லை!
விடையினைக் கொடுத்த நேரம்
…விலகியே நிற்கும் தூரம்
தடைகளாய்ப் போன தூக்கம்
..தவிப்பினில் நெஞ்சில் ஏக்கம்
மடையெனத் திறக்கும் கண்ணீர்
..மனத்தினில் கொதிக்கும் செந்நீர்
உடைந்திடும் இளமைக் கட்டும்
..உடையினில் வேடம் மட்டும்!
வாயினைக் கட்டிப் பூட்டி
…வயிற்றினைப் பசியால் வாட்டி
காயமும் தாங்கிக் கொண்டு
…கயிற்றினில் தொங்கிக் கொண்டு
தாயகத் தேவை ஆசை
..தீர்ப்பது எங்கள் காசே
மாயமாம் இந்த மோகம்
…மடியுமோ இந்த வேகம்?
வாடிய பயிராய் வாழ்க்கை..
...வளமுள காசின் சேர்க்கை
தேடிய செல்வம் தீரும்
..தேவையோ நாளும் ஊறும்
ஓடியே களைத்து மீண்டும்
...ஓடவே நம்மைத் தூண்டும்
ஓடிடும் விலையின் ஏற்றம்
..ஓட்டுமே ஊரை விட்டும்
ஒட்டகம் போல நாங்கள்
ஓய்விலாச் சுமைகள் தாங்க
ஒட்டகம் மேயும் நாட்டில்
..உழைப்பதைச் சொன்னேன் பாட்டில்
பெட்டகம் நிறைய வில்லை
...பெரிதினும் பெரிதாய் இங்கே
கட்டிடம் கட்டும் வேலை
....கரணமும் விட்டால் மேலே!
ABUL KALAM BIN SHAICK ABDUL KADER"கவித்தீபம்”, “கவியன்பன்” கலாம்,
அதிராம்பட்டினம் ( பாடசாலை),
அபுதபி (தொழிற்சாலை)
வலைப்பூந் தோட்டம்:
http://www.kalaamkathir.blogspot.com/ (கவிதைச்சோலை)
பாலை வனத்தில் வசிக்கின்றாய்
பதிலளிநீக்கு----- பகலும் இரவும் உழைக்கின்றாய் .
சோலை வனமும் பூப்பூக்கும் .
------ சோகம் தன்னைத் தீர்த்திடுமே .
ஆலை தன்னில் அல்லலுறும்
------ ஆற்ற வியலா துயரமெலாம்
மாலை வேளை வந்ததுமே
------- மாற்றி விடுவாள் தமிழன்னை .
அன்னைத் தமிழை மதிக்கின்றாய்
------ அறிவை என்றும் தருகின்றாய் .
உன்னை வாட்டும் துன்பத்தை
----- உற்ற மனைவி ஆற்றிடுவாள் .
பொன்னைப் போல உனைப்போற்றி
------ பொழிவாள் உனது இல்லத்தாள் .
சின்னப் பெண்ணின் வார்த்தையிது
----சிந்தை மகிழ ஏற்றிடுவாய் .
ஏற்று நீயும் வாழ்வதனில்
------ ஏற்ற முடனே வாழ்ந்திடுவாய் .
மாற்ற மில்லை இதிலுனக்கு .
------ மங்கா இன்பம் கிட்டிடுமே .
தோற்றப் பொலிவில் மிளிர்கின்ற
------தோல்வி காணா இதயமிது .
காற்றும் தென்ற லாகிவிடும்
----- காக்கத் திரும்பு தாயகமே .